Chronic Pain Science

Het centrale zenuwstelsel kan beschouwd worden als een serie opeengestapelde computers, die met elkaar doorverbonden zijn. Elke computer verzorgt zijn eigen randapparatuur. Bij de mens zijn dat organen of orgaangedeelten. Elk orgaan(gedeelte) heeft zo zijn eigen computer en andere orgaan(gedeeltes), waarmee het kan communiceren.
Als een orgaan uit de buikholte of borstruimte communiceert met een gebied op de huid heet dat een viscero-cutane reflex. Omgekeerd heeft een impuls van een huidgebied, die een reactie oproept in het bijbehorende orgaan (gedeelte) een cutano-viscerale reflex.
In het levende organisme is dit niet gemakkelijk te zien. Een uitzondering vormen de doorzichtige glasaaltjes. In een aantal onderzoeken bij glasaaltjes heeft de Deen Wernøe in de jaren 1920-1936 deze viscero-cutane en cutano-viscerale reflexen laten zien. Maar een mens is geen glasaaltje. De fysiotherapie maakt desondanks al vele jaren gebruik van het bestaan van deze verbindingen en reacties, alsof ze ook werkelijk zijn aangetoond. Een complementaite techniek als neuraaltherapie en mogelijk ook acupunctuur doet dat ook al meer dan honderd jaar.
In 1962 publiceerden de duitse hoogleraren Hansen en Schliack een indrukwekkend naslagwerk: Segmentale Innervation. Ihre Bedeutung für Klinik und Praxis. Uitgave Georg Thieme Verlag te Stuttgart. Daarin zijn alle op dat moment bekende publicaties samengevat en beschreven.
In 1966 publiceerde de gynacoloog professor Kloosterman in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde een artikel over "Buikwandpijn", een variant van buikpijn. Lees meer.